El Consejo Superior de Deportes rinde homenaje al director de la Residencia Joaquín Blume, José Ramón López Díaz-Flor

• Erretiroaren atarian, ia 40 urteko ibilbidea balioan jartzen duen ekitaldi hunkigarrian bildu dira agintariak, kirolariak, lankideak, senideak eta lagunak.

Madrilen, 2025eko azaroaren 17an.- Kirol Kontseilu Gorenak (CSD) omenaldia egin dio astelehen honetan José Ramón López Díaz-Flor jaunari, 2025aren amaieran ia 40 urteko etapa bati amaiera emango baitio Madrilgo Errendimendu Handiko Zentroko Joaquín Blume Egoitzako zuzendari gisa.

Piraguismo aretoan egindako ekitaldi batean, eta agintarien, hainbat belaunalditako kirolarien, lankideen, senideen eta lagunen aurrean, CSDko presidente Jose Manuel Rodriguez Uribesek iragarri zuen espazio horrek Joaquin Blume Egoitzako 1988az geroztik zuzendariaren izena hartuko duela.

Rodriguez Uribesen hitzetan, erabaki hori “bere dedikazio eta profesionaltasunari” esker oneko keinua da, bai kirolari gisa egin duen etapan, bai ia berrogei urte hauetan erresidentziaren kudeaketaren buru izan denean, talentuaren garapenean funtsezko lekua baita.

“Lanpostu horrek lidergoa eta giza kalitatea behar ditu. Zure benetakotasunarekin, zure konpromisoarekin eta zure asmo onekin, Espainiako kirolaren, CSDren eta, jakina, Joaquín Blume Egoitzaren historiaren funtsezko zatia izan zara eta zara”, adierazi du Rodríguez Uribesek.

José Ramón López Díaz-Flor Piraguismo Aretoa

Une horretatik aurrera, Madrilgo CAReko piraguismo-aretoaren izena “José Ramón López Díaz-Flor piraguismo-aretoa” izango da.

“Merezi duzu zure izena betiko leku honi eta sinbolizatzen duen guztiari lotuta geratzea”, iragarri du Rodriguez Uribesek.

Bere kirol ibilbidean, José Ramón López Díaz-Flor-ek nazioarteko piraguismoaren elitean kokatu zuen Espainia. 1976ko Montrealeko Olinpiar Jokoetan domina lortu zuen (zilarra K4 1.000m proban) eta sei munduko domina lortu zituen 1975 eta 1978 bitartean.

Kirolari gisa egindako etapa bikainaren ondoren, 1988ko otsailean Madrilgo CAR-eko Joaquín Blume Egoitzaren zuzendaritza hartu zuen, eta bertan kirolari gazteen dozenaka belaunaldi lagundu eta gidatu ditu. Haien lanak eta nortasunak arrastoa utzi dute postu horretatik eskainitako eskakizun eta maitasunaren pean hazteko aukera izan dutenengan.

“Ohore handia da niretzat hemen lankide eta kirolari asko ikustea; ni naiz hainbeste urtetan erresidentziara lotu ahal izatea eskertu behar dizuedana”, adierazi du López Díaz-Florek, hunkituta, piraguismoko entrenamendu-aretoari bere izena ematen dion plaka oroigarria deskubritu ondoren.

López Díaz-Flor-ek hiru hamarkada baino gehiagotan zehar Blume Egoitzako kirolariekin eraiki duen “gurasoen eta seme-alaben arteko” harremana azpimarratu du, eta nabarmendu duenez, lotura hori “prestakuntzazkoa” izan da, eta elkarrengandik ikasteko balio izan du.

Olinpiar domina lortu duen kirolariak “etxe honetatik, CSDtik, egindako apustua” ere gogoratu nahi izan du, “zentro barruan institutu bat izateko eta gure kirolariak hemen trebatu daitezen”.

José Ramón López Díaz-Flor, CAR taldeko kirolarien hitzetan

Omenaldian zehar, azken urteetako kirolari nabarmenetako batzuek Jose Ramonek beraientzat zer esan nahi izan duen adierazi nahi izan zuten.

Hala, Fernando Carro fondistak bere alderdirik emozionalena nabarmendu du:

“Ez niretzat bakarrik, baita urteetan zehar Errendimendu Handiko Zentrotik pasa diren pertsona guztientzat ere, aitaren eta amaren irudia –berarekin hitz egin dudan bezala– babes-puntu estrategikoa izan da kirolari guztientzat. Erresidentziatik eta, oro har, Espainiako kiroletik eta bereziki gure kiroletik igarotzean, ezingo da inoiz modu berean bete”.

Carolina Marín badmintoneko jokalariak gogoratu zuen nola José Ramón funtsezko zutabe bihurtu zen heldu zenetik:

“Ni hona iritsi nintzenean, 14 urterekin, Jose Ramon nire bigarren aita bihurtu zen. Eta hala izan da Madrilen daramatzadan ia 20 urte hauetan. Aita, laguna eta, batez ere, nire konfiantzako pertsona izan da. Asko eskertzen dizut, nirekin beti izaten duzun detaile bakoitzagatik, zaindu nauzun bezain ondo zaintzeagatik eta, batez ere, beti izan didazun maitasunagatik. José Ramón hain garrantzitsua izan da, Asturiasko Printzesa eman zidatenean eta norekin joan nahi nuen galdetu zidatenean -nire taldeaz eta familiaz aparte, noski-, nire bizitzan hain pertsona garrantzitsua eta ia bigarren aita bat izanik, niretzat hain polita eta hunkigarria den une hori nirekin partekatzeko gonbita egin nahi izan nion.”

Damián Quintero karatekak bere hezitzaile-irudia lortu du kirol-arloan eta arlo pertsonalean:

“Niretzat, bigarren aita bat izan zara. Asko ikasi dut zugandik. Zer kontatuko dizut elkarrekin eman ditugun urte guzti hauetaz? Irakatsi egin didazu, errieta egin didazu, ondo pasatu dugu. Ezin konta ahala mesede egin dizkidak. Nagusiki, bizitza askoz errazagoa egin didazu 18 urterekin Madrilera iritsi nintzenetik daukadan 41 urtera arte. Izugarri eskertzen dizut niregatik egiten duzuna, kirolariengatik eta Espainiako kirolarengatik egiten duzuna.”

Sandra Sanchez karatekak ere gogorarazi du laguntza handia izan zela berarentzat unerik txarrenetan:

“Erresidentziara iritsi eta denek arazoak ikusten zituztenean, zuk irtenbideak aurkitu zenituen. Horrek esan nahi zuen noizbait nire bizitzak bide bat edo beste hartu zuela. Eskertu nahi dizut beti hor egotea, zure esku estutuekin, zure besarkadekin eta beti zure babesarekin. Orain zure bizitzako beste bide bat hasten bada ere, nolabait gurearen parte izango zara beti. Beti eramango zaitugu hona, gure bihotzean”.

Águeda Marqués atletak utzitako hutsuneari erreparatu dio, eta etorkizunerako desiorik onenak adierazi dizkio.

“Ez dago erresidentziarik Jose gabe. Arraro samarra izango da, egia esan. Izan dadila oso zoriontsu bere bilobekin, inoiz ikusi baitut beraiekin jolasean aratokian. Merezi du. Asko botako dugu faltan”.

Azkenik, Juan José Yepes lankide eta lagun onak, Madrilgo Errendimendu Handiko Zentroko instalazio-arduradunak, hitz hunkigarriak eskaini dizkio: "Ez dut kirolaririk entzun Jose Ramonen aurkako kritikarik egiten. Bere giza kalitatea, egoitza hain handia izanik, ez da Blumen sartzen. Benetan, bihotzetik diotsut. Asko botako dizut faltan, asko. Gero arte, Jota”.