O deporte seguro, en marcha. Os deportistas "veranean" no CAR de Madrid

Os DEPORTISTAS “VERANEAN” NO CAR DE MADRID

Durante os meses do confinamento en España todos os deportistas de alto nivel houberon de buscarse as mañas para poder manter minimamente a forma nos seus domicilios. Foron tempos moi duros e xa, afortunadamente, pasados.

Agora os Centros de Alto Rendemento (CAR) do Consello Superior de Deportes (CSD) volveron á nova normalidade permitida baixo unhas estritas normas de seguridade e hixiene para retomar os adestramentos. En este sentido, son máis de 3.000 os deportistas que volveron a facer uso das distintas instalacións dos nosos CAR desde o inicio a desescalada.

La ximnasia, tanto artística como rítmica, xunto á natación, a halterofilia, o bádminton, o atletismo e o tríatlon son só algúns dos deportes que neste mes de agosto, en metade da canícula, continúan cos seus adestramentos a pleno rendemento. Os centros de Alto Rendemento do CSD e, en concreto, o CAR de Madrid non só non pecharon senón que mantén unha actividade continua e diaria de deportistas entrando e saíndo das súas salas de pesas, tatamis, colchóns, piscina, parqué e alí onde se desenvolvan os seus adestramentos. Aquí a única diferenza son as estritas medidas sanitarias e hixiénicas e as máscaras. E, en canto a ocupación da Residencia Blume, neste mes de agosto, atópase practicamente ao 100% da súa capacidade.

Con frecuencia o gran público, os afeccionados e seguidores dos deportes adoitan reter nas súas retinas a imaxe icónica e triunfalista dos deportistas subidos no podio recollendo as súas medallas, escoitando os himnos e pousando para os fotógrafos. Con todo, poucos reparan en que detrás desas imaxes hai moita dedicación, sacrificio, esforzo e moitas horas de adestramento. Mesmo cando a maioría está de vacacións elas e eles seguen traballando moi duramente

A Ximnasia, a pleno rendemento. Sara Bayón, adestradora de Ximnasia rítmica do CAR de Madrid, confésanos que “estamos a traballar desde que se abriu o CAR de Madrid e non paramos, só tiveron un fin de semana as mozas para que fosen a casa cos seus pais e non imos parar porque temos o gran obxectivo do campionato de Europa no mes de novembro, que é clasificatorio para nós para os JJ.OO”.

“O importante é a saúde dos nosos deportistas e todas as medidas e precaucións son poucas. Estamos seguras; o único hándicap que tiveron as mozas no seu regreso aos adestramentos é que non se podían cambiar os aparellos unas a outras, algo característico da nosa modalidade deportiva de conxunto. Xa pasou o tempo suficiente en que as ximnastas están xuntas e de acordo aos protocolos de seguridade xa non teñen esa limitación e poden preparar todos os exercicios de face á competición”

Pola súa banda, Lucia Guisado, seleccionadora do equipo de ximnasia artística feminino, explica a volta aos adestramentos “desde o mes de xuño, cando se abriu a Residencia Blume, porque a gran maioría das ximnastas son de fóra de Madrid e atopámonos cun servizo de limpeza e hixiene impecable e con todas as instalacións preparadas para unha volta segura aos adestramentos. Está todo impecable. Entramos no CAR e era como entrar en casa”. “A semana que vén tomarémonos uns días de descanso. El Campionato de Europa será en decembro e o que queremos é retomar a normalidade”

O equipo masculino de Ximnasia Artística que, do mesmo xeito que o equipo feminino de artística, xa está clasificado para os Xogos de Tokio, traballa sen descanso desde a reapertura das instalacións CAR de Madrid. Baixo a atenta mirada dos adestradores Fernando Siscar e Benjamín Bango os ximnastas seguen coa súa preparación de face á próxima competición importante antes de Tokio, o europeo de decembro. “Está todo moi limpo e ben, con todas as medidas hixiénicas e de seguridade. Excepto os primeiros días, onde había estritas limitacións de aforo nalgunhas salas, estamos a traballar con toda normalidade e continuaremos adestrando durante todo o mes de agosto, onde só teremos algúns días libres”, explica Siscar.

En o mesmo edificio onde se atopan as salas dedicadas á ximnasia rítmica e artística sitúase a piscina cuberta de 50 metros. Darío Carreras, máximo responsable do equipo de Natación Adaptada, dirixe a un reducido grupo de nadadores que fan series nas rúas centrais co obxectivo de obter a clasificación para os Xogos Paralímpicos. A pesar dos inconvenientes provocados pola ausencia de competicións, explica que os nadadores non perderon a ilusión e seguen traballando coa máxima esixencia. Darío explica que a natación tívoo máis difícil en comparación con outras disciplinas e engade “Queremos agradecer o esforzo do persoal das instalacións. A limpeza e a seguridade facilítanos todo e fainos o traballo moi agradable”.

Con competición ou sen ela, porque aínda a pandemia segue campando ás súas anchas, o único certo é que hai que seguir cargando peso nas barras. Iso sábeo moi ben Matías Cortes, seleccionador nacional da Real Federación Española de Halterofilia, que supervisa a diario os impoñentes adestramentos dos seus deportistas, “no deportivo a volta está a ser complicada, pois aínda non sabemos que vai pasar co Campionato de Europa que ten que celebrarse en Rusia. En cuestión de seguridade, hixiene e limpeza todo está moi ben, ademais ao non ser un deporte de contacto non temos tanto problema”.

Outro dos grupos de deportistas que volveron a adestrar ao CAR é o formado polos triatletas. O técnico da Federación Española de Tríatlon, Alejandro Zaragoza, explica como viviron o regreso ao traballo no Centro de Alto Rendemento de Madrid, “Agora, estamos a preparar o Campionato de España que é a mediados, finais deste mes. Nós tivemos sorte porque durante o tempo de confinamento como temos os rodetes pois puideron seguir traballando nun dos segmentos, e iso dános bastante vantaxe á hora de volver. A volta nos outros dous segmentos, a natación e a carreira, foi despacito, centrándonos un pouco máis en traballos máis específicos na bici. Volver, a verdade, é que foi para todos unha alegría”.

En relación cos inconvenientes provocados polas estritas medidas de seguridade e hixiene, Alejandro engade “Creo que é máis fácil que en moitos outros sitios porque está todo moi claro e séguense os protocolos a machada. Ao facer as cousas ben e sempre pois é moito máis fácil. O primeiro día tesche que adaptar como en todos lados; algo que nos pasou tamén na nosa vida cotiá, pero polo demais é o sitio para traballar máis fácil agora mesmo”.

Sigue a serie "O Deporte seguro, en marcha". A pandemia mundial ha condicionado por completo a vida do planeta, e o deporte non é menos. Moitos dos nosos campións, comprometidos con #LaVueltaResponsable, cambiaron os seus horarios, os seus ritmos, a planificación deportiva…

Os "CRACKS" DO BOXEO

Os integrantes da selección nacional de boxeo estaban concentrados no Centro de Alto Rendemento de Sierra Nevada cando foi decretado o estado de alarma en España e o posterior confinamento.

Largos corredores, silencio, luz tenue… “parecía o hotel do Resplandor”, cóntannos desde a Federación Española de Boxeo, que tivo ás súas 14 integrantes do equipo nacional concentrados durante un mes. Estaban practicamente sós nas habitacións, cumprindo así coas medidas de seguridade.

En as dúas primeiras semanas de confinamento, nin sequera podían comer xuntos. Cada un subíase a bandexa á habitación. As dúas semanas posteriores, podían coincidir no comedor.

“En Granada só estabamos 14 persoas, xunto a algúns poucos máis deportistas de tríatlon e natación. Os protocolos eran tan estritos que se se che esquecía algo na habitación, ao ter que ir nun só sentido, tiñas que dar case a volta enteira ao edificio para recoller as cousas”, lembran desde a Federación.

Para Rafa Lozano, seleccionador nacional, estas semanas foron difíciles de xestionar: “porque é un grupo que está moi unido, no que apenas había contacto entre eles. Faciamos vida nas habitacións e só coincidiamos no adestramento. Logo, as dúas semanas posteriores, xa nos xuntabamos no comedor. Foi moi estraño porque somos unha pequena familia e era raro estar separados”, detalla o dobre medallista olímpico.

Lozano ten unha dobre lectura do obrigado parón que tanto afectou a todo o deporte mundial: “Foi bastante fastidioso, porque estaban nun momento de forma fantástico, que foi no preolímpico de Londres. Rompeunos o ritmo de competicións, o estado de forma… pero tamén é verdade que para outros serviu para recuperarse de lesións, e sobre todo, para gañar experiencia. Por exemplo, as mozas: teñen bos resultados, aínda que a principio de ano enviámolas a Marrocos para que collesen confianza disputando competicións. O que hai que sacar é que o grupo gaña experiencia internacional. Mesmo para Gabriel e Quiles, que aínda que xa teñen praza para Tokio, sempre collen táboas nos combates”, cóntanos Rafa.

Regreso a Madrid

O “grupo” ao que se refire Rafa Lozano, formado por 14 boxeadores, volveu ao CAR de Madrid, o seu lugar habitual de adestramento. “Tamén iso era importante, porque todos tiran de todos. É un deporte individual, pero a unión que teñen é enorme e entre eles motívanse”.

“Estar no CAR, con todo o grupo ao completo é un luxo. Temos moitísima ilusión nos obxectivos que nos marcamos e estando todos xuntos é máis fácil traballar para conseguilos”, contan desde a Federación Española de Boxeo. Eses obxectivos aos que se refiren son lograr meter a 5 boxeadores españois nos Xogos Olímpicos de Tokio, para os que xa están clasificados Gabriel Escobar (-52 kg.) e José Quiles (-57 kg.)”.

Pero antes de pensar a un ano vista, a planificación deportiva céntrase no “aquí e agora”. “Estamos a un 70% do noso ritmo. Debido ás medidas de seguridade, non podemos facer combate. Facemos unha especie de sombra imaxinaria, facemos técnica, defensa e contra ataque por parellas… pero sempre a distancia”, conta Rafa Lozano, que engade: “están como as feras, desexando saír a combater”, confésanos.

La pandemia mundial condicionou por completo a vida do planeta, e o deporte non é menos. Tivo que adaptarse a unha nova realidade, pero que moitos deportistas asumen como un novo reto. Cambiaron os seus horarios, os seus ritmos, a planificación deportiva… o que non cambiou, nin o fará, é o ritual diario de saúdos entre os integrantes do equipo. Con máscara, seguen chocando os seus puños cada vez que empezan a sesión de adestramento.

A PEL DA AUGA

“El nivel aeróbico mantíveno. También o de forza, pero as sensacións do contacto coa auga perdémolas un pouco e é o que máis me está custando recuperar”, conta desde a piscina do CAR de Madrid María Delgado, nadadora paralímpica, dobre medallista de bronce nos pasados Xogos Olímpicos de Río de Janeiro.

O confinamento motivado pola pandemia pilloulle “no mellor momento de forma, porque estaba a piques de competir nos Campionatos de España, para revalidar a marca mínima coa que viaxar aos Xogos de Tokio”, relata a nadadora zaragozana, que xunto aos seus compañeiros de adestramentos destes días –Enhamed Enhamed e Iván Salguero-, bota de menos os obxectivos e as competicións.

“Ao pechar a Residencia Blume volvín á miña casa, e durante os dous primeiros meses, fixen moita bici, máquina de remo e forza. Cuando xa se permitiu viaxar á segunda residencia, funme a unha casa de pobo, onde instalei unha piscina inchable. Moi rudimentaria, de 3 metros de longo, atábame cunhas cordas a unha árbore, pero si que a longo prazo sido un plus porque recuperei as sensacións”.

Aos nadadores que adestran de maneira habitual na piscina do CAR non lles supuxo un esforzo engadido adaptarse ás medidas de seguridade. “No compartimos rúa, porque temos espazo suficiente, e cada un ten as súas propias aletas, as botellas de auga, a bolsa… porque ademais está todo con cloro, que desinfecta moito”, detalla María, que di que estas medidas son “pertinentes e necesarias”.

“Regresamos mellor do que pensabamos”, engade, “e agora o que fai falta é ter obxectivos, subir na motivación, pór obxectivos de marcas, para continuar coa preparación de face a Tokyo. Sen forzar moito para evitar lesións, pero pensando xa nas competicións, para cando teñan data”.

Iván Salguero coincide coa súa compañeira María: “Si que é verdade que se estás moito tempo sen nadar nótase. Perdes técnica, non agarras ben a auga, vas como escorregando, non vas fino. Pero despois dun mes, case dous, que levamos no CAR, si que recuperei as sensacións”, conta o nadador navarro, que ademais, resalta: “do que máis contento estou é do compromiso, de cumprir os plans de adestramento… creo que por iso non perdín moito estado de forma”.

En cuanto a as medidas de seguridade que deben de seguir necesariamente no CAR, Iván conta que “ao principio se fai raro. Por exemplo, na Residencia Blume, no comedor, cando téñenche que dar a comida no autoservizo… ao final te adoitas porque son lóxicas e razoables”.

Pola súa banda, Enhamed Enhamed, con nove medallas paralímpicas, e hoxe destacado conferenciante motivacional, fai a seguinte lectura do parón da pandemia: “Sorprendeume o ben que volvín, a nivel de cardio e de fisioloxía mesmo me atopo mellor, pero está a custarme volver pensado en “para que”. Quero dicir que volvo con moitísima ilusión, con moitísimas ganas, pero sen un obxectivo concreto. E iso costa”.

Como anécdota, explica que “o meu can guía non entende moi ben a distancia de seguridade coas persoas, e tamén me pasa ao revés. Son cego e non vexo se me estou achegando demasiado ás persoas”, cóntanos o mellor nadador español paralímpico da historia despois de Teresa Perales.

José Luis Vaquero, o adestrador do grupo de nadadores con deficiencia visual, coincide co seu tres nadadores ao sinalar que o parón afectou ás sensacións: “O ser humano está deseñado para correr, saltar, rubir… pero non para nadar. Por iso pérdese a sensibilidade coa auga, hai como unha desadaptación”.

Cando lle preguntamos polas mellores anécdotas do confinamento, lembra: “houbo días nos que era moi raro entrar no CAR, estaba deserto. Non había ninguén máis, tiñamos a piscina para nós sós”.

Tamén explica que, por momentos, sentiron certo medo pola situación creada: “Cada vez que tocabamos pésalas, que colliamos gomas ou mancuernas, as desinfectábamos. E se tiñamos dúbidas, volviámolas a desinfectar. Por exemplo, a Enhamed, que é cego, dáballe pésalas na man e sempre pensaba para as miñas adentros “habereilla desinfectado”?.

En as primeiras datas de agosto, o grupo descansará unhas semanas antes de volver aos adestramentos. Volverán botarse á piscina para adestrar de face aos Xogos Paralímpicos de Tokyo 2020, con plans, obxectivos, moi posiblemente campionatos oficiais en outubro… pero como sempre, sen usar os vestiarios.

Non porque non poidan usalos, senón porque están máis que adoitados cambiarse en apenas tres minutos para ir ao ximnasio, á Residencia Blume, á Facultade…

Sigue a serie "O Deporte seguro, en marcha". A pandemia mundial ha condicionado por completo a vida do planeta, e o deporte non é menos. Moitos dos nosos campións, comprometidos con #LaVueltaResponsable, cambiaron os seus horarios, os seus ritmos, a planificación deportiva…