1 TAMAÑO DA ZONA DE LANZAMENTOS

A zona de lanzamento de xavelina componse do corredor de lanzamentos, do arco límite e do sector de caída do artefacto. O corredor terá unha lonxitude comprendida entre 30 e 36,50 m recomendándose non sexa nunca inferior a 33,50 m. O corredor deberá ter unha anchura de 4 m. O sector de caída da xavelina terá un ángulo de 29º aproximadamente e unha lonxitude ilimitada aínda que relacionada co nivel e categoría atlética dos lanzadores que concursan nel segundo o cadro seguinte. Véxanse debuxos 

Na pista de atletismo constrúense xeralmente dúas zonas de lanzamento de xavelina, situadas no centro de cada un dos semicírculos e co corredor paralelo ás rectas. Se a lonxitude do corredor excede do espazo dispoñible no semicírculo, prolongarase a través da pista, para o que é necesario colocar un bordo desmontable. O sector de caída está situado para ambos os corredores no campo de herba ao interior da pista.

2 BANDAS EXTERIORES E SEGURIDADE

Para facilitar o desenvolvemento e a visión da competición por parte de atletas e espectadores, así como por medida de seguridade reservaranse bandas mínimas de espazos libres ao redor de todo o perímetro do sector de caídas. O espazo libre en torno ao corredor de lanzamento deberá ter unha anchura mínima de 2,50 m. O ángulo do sector de caídas (29º) debe estar complementado nos laterais por dous sectores circulares de 10º ata alcanzar un total de 49º, en cuxo espazo non deberá estar permitido o acceso das persoas non autorizadas durante o lanzamento por medida de seguridade, para evitalo é recomendable colocar un valo adicional de, polo menos, 1 m de altura ao exterior do sector.

3 ALTURA LIBRE DE OBSTACULOS

A altura entre o pavimento e o obstáculo máis próximo (liñas eléctricas en instalacións ao aire libre; cara inferior de teito, colgue de viga, luminaria, conduto de aire acondicionado, en instalacións cubertas) tanto sobre o campo como sobre as bandas exteriores deberá quedar totalmente libre e ter un mínimo de 12 m. En módulos cubertos de adestramento será suficiente a existencia desta altura libre no dez primeiros metros do sector caídas.

4 ORIENTACIÓN SOLAR

O eixo central do corredor de lanzamento e do sector de caídas debe estar comprendido na contorna limitada polas direccións xeográficas N-NE / SE-SO. É preciso ter en conta ademais a dirección dos ventos dominantes para o que debe posibilitarse o lanzamento tanto cara a NON-NE como SE-SO.

5 TIPO DE PAVIMENTO

O corredor de lanzamentos disporá dun pavimento de características distintas ás do sector de caídas e das súas bandas exteriores. O corredor de lanzamentos admitirá unhas pendentes máximas longitudinalmente (en dirección da carreira) do 1 por 1000 e lateralmente do 1 por 100, para posibilitar a drenaxe superficial das augas. O pavimento deberá ter resolto a drenaxe profunda das augas, así como non ser abrasivo nin deslizante e se elástico aínda que dotado de seguridade á pisada. A zona onde se producen o tres últimos pasos do lanzador, deberá ser especialmente resistente á acción dos seus cravos. O pavimento deportivo será sintético, prefabricado ou in situ, sobre unha base de zahorras (areas e gravas) de 15 cm de espesor mínimo e dúas capas de aglomerado asfáltico de 40 mm (ømáx. árido: 20 mm) e 25 mm (ømáx. árido: 5 mm) de espesor mínimo respectivamente. Véxase figura

Cumprirá os seguintes requisitos de acordo con UNE 41958 IN “Pavimentos deportivos”:

* Reglamentariamente a sola e o tacón das zapatillas poderán ter ata un máximo de 11 cravos.
Para pavimentos sintéticos a parte do cravo que sobresaia da sola ou tacón non debe exceder de 9 mm, excepto para salto de altura e lanzamento de xavelina que non excederá de 12 mm. O diámetro máximo dos cravos será de 4 mm. Noutro tipo de pavimentos a máxima lonxitude do cravo será de 25 mm e o diámetro máximo será de 4 mm.

O pavimento do sector de caídas e as súas bandas exteriores admitirá unhas pendentes máximas en dirección de lanzamento do 1 por 1000, para posibilitar a drenaxe superficial das augas. O pavimento deberá ter resolto a evacuación profunda das augas, así como ser un material o suficientemente deformable para que o impacto deixe pegada clara sen causar deterioracións irreparables e sen que teñan que deixar sinal as pisadas dos xuíces e competidores. O pavimento será de herba natural para competicións nacionais e internacionais, para outras competicións será preferiblemente de herba natural, na súa falta será de terra batida ou cinzas.

6 ILUMINACIÓN

A iluminación artificial será uniforme e de maneira que non provoque deslumbramiento de atletas, xuíces nin espectadores. Cumprirá a norma UNE-EN 12193 “Iluminación de instalacións deportivas” e contará cos seguintes niveis mínimos de iluminación:

Nos lanzamentos de disco, martelo e xavelina deben tomarse precaucións para asegurar a seguridade das persoas, pois o obxecto lanzado pode saír da zona iluminada e resultar invisible en parte do seu voo.

Para retransmisións de TV cor e gravación de películas requírese un nivel de iluminancia vertical de polo menos 1.000 lux e de 1.400 lux en competicións internacionais, non obstante este valor pode aumentar coa distancia da cámara ao obxecto. Para maior información en canto a iluminancia vertical, uniformidade, temperatura de cor e índice de rendemento de cor debe consultarse a norma citada.

7 TRAZADO DA ZONA DE LANZAMENTOS

O trazado da zona de lanzamentos realizarase de acordo cos debuxos 

As zonas de lanzamento de xavelina deberán estar situadas con total independencia e distinta localización das restantes especialidades atléticas, fóra da posible e parcial superposición dos seus sectores de caída cos dos lanzamentos de peso, martelo e disco.

As zonas de lanzamento de xavelina porán estar constituídas por un único corredor e sector ou por varios corredores e sectores para permitir unha practica deportiva simultánea.

A anchura das liñas pintadas ou cintas existentes será de 5 cm, a excepción do arco límite sendo exteriores ás áreas que delimitan. A marcaxe das liñas sobre as bandas exteriores do corredor debe quedar perfectamente adherido, ser de carácter permanente así como enrasar coa superficie. A marcaxe das liñas ou cintas sobre o sector de caídas, debe quedar perfectamente adherido e ser de carácter móbil, a non ser que devandito sector sexa de carácter independente aos demais.

Do trazado completo pode especificarse os seguintes detalles:

7a) Corredor de lanzamentos: Será un rectángulo da anchura e a lonxitude indicada no punto1. O reformulo deste rectángulo deberá facerse por triangulación, de tal modo que na comprobación posterior das diagonais, estas coincidan. O corredor estará limitado por dúas “liñas laterais” paralelas de 5 cm de anchura, separados os seus bordos mais próximos a anchura do corredor indicada.

7b) Arco de lanzamentos e liñas laterais do sector: O sector de caídas estará limitado na súa zona de contacto co corredor mediante un “arco límite” e lateralmente por unhas “liñas laterais do sector” Ambas as liñas trázanse da forma seguinte: Trázase o eixo longitudinal do corredor e sector; determínase un punto A en o devandito eixo, situado a 8 m de distancia do final do corredor; facendo centro na trázase un arco de 8 m de radio ata que se produce a súa intersección coas “liñas laterais” do corredor, nos puntos B e C; este arco de circulo será unha pletina ou outro perfil metálico non oxidable ou protexido da corrosión, ou doutro material apropiado resistente á corrosión, unha escuadra de madeira ou simplemente unha liña pintada, de tal modo que a súa anchura sexa de 7 cm e que a súa cara superior enrase perfectamente co nivel do pavimento; a partir de cada extremo do arco trazarase unha liña en ángulo recto coas “liñas laterais” do corredor, cunha lonxitude de 0,750 m e unha anchura de 7 cm; únense os puntos B e C co centro do arco A e prolónganse tanto como se necesite para determinar a zona de caídas da xavelina, véxase debuxo 

A abertura do sector (separación recta entre os bordos interiores das “liñas laterais” do sector) correspondente a unha determinada distancia, deberá ser a que se obteña multiplicando esa distancia (R) polo factor ½ (R/2) segundo está indicado no debuxo 

7c) Liñas indicadoras de distancia: É optativo a marcaxe sobre a zona de caídas de determinadas liñas que indiquen distancias enteiras de lanzamento de 5 en 5 metros. Estas liñas serán arcos de circunferencia trazados con centro no circulo e con radios de 40-45-50-55 m...., para marcar esas distancias. Estes arcos facilitarán a apreciación visual das distancias por parte de lanzadores e espectadores.

8 BANDEIROLAS Ou INDICADORES

8a) Bandeirolas do sector: As bandeirolas do sector son os que rematarán os extremos das “liñas laterais do sector”. Serán enteiramente metálicos protexidos da corrosión, metal non oxidable ou doutro material apropiado. A bandeirola será rectangular, e dunhas dimensións aproximadas de 400 x 200 mm. A hasta terá 8 mm de diámetro, elevándose sobre o nivel do pavimento un mínimo de 600 mm. 

8b) Indicadores de distancia: Poden colocarse indicadores de distancia na intersección das “liñas laterais do sector” e das “liñas indicadoras de distancias”. Non están reglamentadas as súas características.

8c) Bandeirolas indicadoras: Segundo a categoría da competición debe sinalarse cunha bandeirola ou disco especial a distancia da marca vixente, xa sexa mundial, continental, nacional.

Así mesmo disporase unha bandeirola ou indicador distintivo para sinalar o mellor lanzamento de cada concursante, debendo colocarse ao longo dunha liña ou cinta ao exterior das “liñas laterais do sector”.

9 XAVELINA

A xavelina comporase de tres partes principais: Unha cabeza, unha hasta e unha empuñadura de corda (encordadura). A hasta poderá ser compacta (maciza) ou oca e estará construída de metal ou outro material apropiado para formar un todo fixo e integrado. A hasta terá fixa a ela unha cabeza metálica terminando nunha punta aguda.

A superficie da hasta non levará nin ocos, nin protuberancias, nin ranuras, nin estrías, nin buracos, nin rugosidades e o acabado será liso e uniforme en toda a súa extensión. A cabeza estará construída totalmente de metal. Pode conter unha punta reforzada e soldada de aliaxe doutro metal ao final da cabeza con tal que toda a cabeza sexa lisa e uniforme ao longo de toda a súa superficie.

A encordadura, que deberá cubrir o centro de gravidade, non excederá do diámetro da hasta en máis de 8 mm. Pode ter unha superficie de deseño regular non deslizante, pero sen correas, muescas nin incisiones de ningunha clase. A encordadura será de grosor uniforme.

A sección transversal da xavelina deberá ser uniformemente circular dun a outro extremo. O diámetro máximo da hasta deberá estar inmediatamente diante da encordadura. A parte central da hasta, incluída a que se acha baixo a encordadura, pode ser cilíndrica ou lixeiramente en diminución cara á cola, pero a redución do diámetro desde inmediatamente diante da encordadura ata inmediatamente detrás non pode, en ningún caso, exceder de 0,25 mm.

Desde a encordadura, o diámetro da xavelina deberá diminuír regularmente cara á punta dianteira e cara á cola na parte traseira. O perfil longitudinal desde a encordadura ata a punta de diante e ata a cola deberá ser recto ou lixeiramente convexo e non poderá ter ningunha alteración brusca no diámetro dun extremo ao outro, excepto inmediatamente detrás da cabeza e diante e detrás da encordadura, en toda a lonxitude da xavelina. Na parte de atrás da cabeza, a redución do diámetro non pode exceder de 2,5 mm e este cambio no requisito do perfil longitudinal non pode estenderse en mais de 300 mm detrás da cabeza.

Aínda que a sección transversal deberá ser circular, permítese unha diferenza máxima do 2% entre o diámetro maior e menor. O valor medio destes dous diámetros terá que corresponder ás especificacións dunha xavelina circular.

A forma do perfil longitudinal pode ser rápida e facilmente comprobada utilizando o bordo dunha regra de metal de, polo menos 50 cm de longo e dous aparellos calibradotes de 0,20 mm e 1,25 mm de groso. Para as seccións do perfil lixeiramente convexas, o bordo recto virará mentres está en firme contacto cunha curta sección da xavelina. Para as seccións rectas do perfil, co bordo recto mantido firmemente contra el, será imposible introducir o calibre de 0,20 mm entre a xavelina e o bordo recto, en parte algunha de toda a lonxitude de contacto. Isto non deberá aplicarse inmediatamente detrás do empalme entre a cabeza e a hasta. Neste punto terá que ser imposible introducir o calibrador de 1,25 mm.

A xavelina non deberá ter partes movibles ou outros dispositivos que durante a acción do lanzamento puidesen cambiar o seu centro de gravidade ou as súas características de lanzamento.

A diminución do grosor da xavelina ata a punta da cabeza metálica será de tal forma que o ángulo da punta non será maior de 40º. O diámetro nun punto a 150 mm da punta non deberá exceder do 80% do diámetro máximo da hasta.

No punto medio entre o centro de gravidade e a punta da cabeza metálica, o diámetro non deberá exceder do 90% do diámetro máximo da hasta.

A diminución do grosor da xavelina ata a cola, será de tal forma que o diámetro no punto medio, entre o centro de gravidade e a cola, non deberá ser menor do 90% do diámetro máximo da hasta. Nun punto a 150 mm da cola, o diámetro non deberá ser menor do 40% do diámetro máximo da hasta. O diámetro da hasta ao final da cola non deberá ser menor de 3,5 mm.

 Cadro adxunto:

A xavelina terá unha masa segundo cada grupo de idade segundo indícase:

Ademais a xavelina axustarase ás especificacións seguintes:

(1) Masa mínima para ser admitido en competición e aceptación dun record (incluída a empuñadura
de corda)

10 MOBILIARIO

Colocarase ao exterior das “liñas laterais” do corredor de lanzamentos o mobiliario necesario, para que os xuíces desenvolver o seu labor.